زندونی

کجایی که تنهایی و بی کسی

با من آشنا کرده حسه غم و

ببین داغ دوری از آغوش تو

به زانو در اورده احساسم و

همه فکر و ذهنم شدی و هنوز

داره آب میشه دلم پای تو

ببین قفل لبهای من وا شده

من و قصه گو کرده چشمای تو

خیالم و از عمق دلواپسی

تا رویای بوسیدنت میبرم

سکوت شب و گریه پر می کنه

شبایی که از خواب تو می پرم

نشد قسمتم باشی و پیش تو

به لبخند هر روزت عادت کنم

من و محو چشمای مستت کنی

تو رو مثل کعبه عبادت کنم

من این کنج زندون ماتم زده

تو بیرون از این جا تو رویای من

من این گوشه جای تو غم می خورم

تو بیرون از این میله ها جای من

دارم تو هوای تو پر میزنم

داری غصه هام و نفس می کشی

به یادت رها می شم از این قفس

تو از غصه ی من قفس می کشی

از این شهر خاکستری دلخورم

از این بغض پیچیده تو لحظه هام

تو این روزهای پر از بی کسی

تو تنها تنها تو موندی برام

نباید چشامون از عشق تر بشه

به خشکی این شهر بر می خوره

هنوزم یکی تو ی پس کوچه ها

داره عاشقی رو سر میبره

چشمانم ...

چشمانم به نگاهت حسودی می کنند

و نگاه مشتاق و تشنه تو

به دستان گریزان من

ناگسستنی است..

چقدر خستگی ناپذیرست...

آشوب نگاه تو..

بدو بیا

به این سایتم سر بزنید. 

بدو بیا

من...

من تمام نشانه های حیات را دارم

اما قلبم . . .

مثل ِ حوض کوچکی که ماهی اش را

گربه برده است . . .
ایستاده...

گاهی...

"این شعر حس خیلی خوبی بهم میده..."
گـاهـی دور از چـشـم ابـرهـا هـم
مـیـتـوان عـاشـق شـدمـیـتـوان بـغـض کـرد
مـیـتـوان بـاریـد
گـاهـی دور از چـشـم مـداد رنگی ها هـم
مـیـتـوان نـقـاش شـد
مـیـتـوان آسـمـان داشـت
مـیـتـوان آبـی شـد ...امـا گـاهـی !
دور از چـشـم گـذشـتـه
نـمـیـتـوان امـروز را
پـشـت هـیـچ فـردایـی پـنـهـان کـرد ...